Przykładowe instalacje solarne

Kolektory słoneczne KSH można łączyć w baterie maksymalnie po 5 kolektorów. Połączenia większej liczby kolektorów (powyżej 5 sztuk) dokonuje się poprzez tworzenie połączeń szeregowo-równoległych.

Przykładowe instalacje solarne:

Schemat 1. Podstawowy schemat instalacji solarnej.

Schemat 2. Instalacja solarna z przeładowaniem wody do drugiego zbiornika.

Schemat 3. Instalacja z kolektorami na 2 połaciach dachu (wschód – zachód), ze zbiornikami połączonymi w układzie Tichelmanna.

Schemat 4. Rozbudowana instalacja grzewcza, w której źródłami ciepła są: kocioł c.o., kominek z płaszczem wodnym i kolektory słoneczne. Budynek posiada 2 obiegi grzewcze: grzejniki i ogrzewanie podłogowe, ciepła woda ogrzewana jest w zbiorniku kombinowanym (zbiornik w zbiorniku z wężownica solarną). Kolektory ogrzewają jednocześnie wodę w basenie.

Schemat 5. Kolektory pionowe KSH można łączyć maksymalnie po 5 w jednej baterii, natomiast kolektory poziome KSH.H – maksymalnie po 3. Przy instalacjach wymagających większej ilości kolektorów – należy odpowiednio łączyć baterie w taki sposób, aby zapewnić równomierny przepływ w poszczególnych sekcjach. Jednym z rozwiązań jest zastosowanie rozdzielaczy i rotametrów. Dla zapewnienia odpowiedniej wydajności może być konieczne równoległe połączenie dwóch grup pompowych. Zbiorniki cwu połączone są z kolektoram i w układzie Tichelmanna oraz następuje przeładowanie ciepła do kolejnego zbiornika połączonego szeregowo.

Schemat 6. Podobnie, jak w schemacie 5 – większa ilość kolektorów – tutaj połączonych za pomocą rotametrów dla każdej baterii.

Schemat 7. Podobnie, jak w schematach 5 i 6 – większa ilość kolektorów – tutaj połączonych w układzie Tichelmanna.

Schemat 8. Poglądowy schemat instalacji zawierającej 50 lub więcej kolektorów. Gorąca woda buforowana jest w zbiornikach o pojemności kilku tysięcy litrów. W instalacji c.w.u. stosuje się mniejszy zbiornik, który ładowany jest poprzez wymiennik płytowy i mniejszy zasobnik wody. Ze względu na wymogi sanitarne istnieje konieczność okresowego przegrzewania zbiornika c.w.u., a uzyskiwanie wysokiej temperatury dla kilku tysięcy litrów wody byłoby bardzo nieekonomiczne.